Σήμερα, 12 Δεκεμβρίου, τιμάται η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα, πολιούχου της Κέρκυρας και προστάτη του Πειραιά, με τις δύο πόλεις να βρίσκονται στο επίκεντρο του εορτασμού.
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε γύρω στο 270 μ.Χ. στο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου, περιοχή που σήμερα τελεί υπό κατοχή. Προερχόταν από οικογένεια βοσκών και, παρότι απέκτησε μόρφωση, παρέμεινε πιστός στο επάγγελμα της οικογένειάς του. Παντρεύτηκε και απέκτησε μία κόρη. Όμως, ο πρόωρος θάνατος της συζύγου του σημάδεψε τη ζωή του. Τότε στράφηκε ολοκληρωτικά στον λόγο του Θεού και αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας.
Η φήμη του για την ταπεινότητα, την αγαθότητα και τον ενάρετο βίο του εξαπλώθηκε γρήγορα. Όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, κλήρος και λαός τον εξέλεξαν ομόφωνα επίσκοπο. Ως ιεράρχης ξεχώρισε όχι για τη ρητορική του δεινότητα, αλλά για το ήθος και την απλότητά του.
Σημαντικός ήταν ο ρόλος του στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί υπερασπίστηκε με σθένος την Ορθόδοξη πίστη απέναντι στις αιρετικές δοξασίες του Αρείου. Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, χρησιμοποίησε ένα απλό κεραμίδι για να εξηγήσει το μυστήριο της Αγίας Τριάδας. Αποκαλύπτοντας με θαυμαστό τρόπο φωτιά, νερό και χώμα, ως συμβολισμό της θείας ενότητας.
Ο Άγιος Σπυρίδων εκοιμήθη το 348 μ.Χ. και αναγνωρίστηκε ως Άγιος χάρη στον βίο και τα θαύματά του. Τον 7ο αιώνα το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για λόγους προστασίας από τις αραβικές επιδρομές. Μετά την Άλωση της Πόλης το 1453, κατέληξε στην Κέρκυρα. Μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς και βαθιάς πίστης για τους κατοίκους του νησιού.
Η ημέρα της εορτής του Αγίου στην Κέρκυρα συνοδεύεται από λαμπρότητα και ιδιαίτερη συγκίνηση. Μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, οι φιλαρμονικές μπάντες πλημμυρίζουν τα καντούνια με εμβατήρια και εορταστικές μελωδίες. Αυτά δίνουν ξεχωριστό χρώμα στην πόλη. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Άγιος συχνά «βγαίνει» από τον ναό του για να βοηθήσει όσους τον επικαλούνται. Γι’ αυτό και τα υποδήματά του φθείρονται και αντικαθίστανται συχνά.
Ιδιαίτερη θέση κατέχουν και οι τοπικές παραδόσεις. Συνδέουν τον Άγιο με τη σωτηρία της Κέρκυρας από επιδημίες, όπως η πανώλη. Σε παλαιές αφηγήσεις, ο Άγιος εμφανίζεται να καταδιώκει το κακό και να προστατεύει το νησί. Αυτό το γεγονός ενίσχυσε τη φήμη του ως θαυματουργού προστάτη. Γι’ αυτό και στη γιορτή του προσφέρονται κόλλυβα.
Ξεχωριστό έθιμο αποτελούν και οι περίφημες «τηγανίτες του Αγίου». Την παραμονή της εορτής, οι Κερκυραίοι συνηθίζουν να περνούν τη νύχτα στην εκκλησία. Για να αντέξουν την αγρυπνία, καταναλώνουν λουκουμάδες. Το έθιμο αυτό κρατά από τα τέλη Οκτωβρίου έως και τις 11 Δεκεμβρίου. Τα καντούνια γεμίζουν αρώματα και γεύσεις.
Την ίδια ημέρα γιορτάζει και ο Πειραιάς. Η ιστορική Μονή του Αγίου Σπυρίδωνα, γνωστή παλαιότερα ως Καστρομονάστηρο, υπήρξε σημαντικό θρησκευτικό και κοινωνικό κέντρο της περιοχής. Το 1835, στον ναό του Αγίου ορκίστηκαν οι πρώτες Δημοτικές Αρχές του Πειραιά. Ο σημερινός ναός, τρίτος κατά σειρά, δεσπόζει στο κέντρο της πόλης και θεμελιώθηκε το 1863 στα ερείπια της παλαιάς μονής, συνεχίζοντας μια μακραίωνη παράδοση πίστης και ιστορικής μνήμης.
Τετ-α-τετ αγροκτηνοτρόφων – Αρναουτάκη στη Κρήτη – Τι συνεννοήθηκαν
